Leon Dukat nie jest najlepszym pingpongistą w kraju.
Prawdopodobnie nie jest najlepszy nawet na swojej dzielnicy.
Ale lubi grać.

Gdy wirus zamyka sale gimnastyczne,
Leon przeprasza złożony w garażu Stół.
Starannie wyciera go z ośmioletniego kurzu,
odkrywając niebieski kolor blatu.

Niestety, treningi nie są dobre.
Trzeba powiedzieć wprost –
Ściana gra słabo.
Gdy Leon uderza mocniej,
Ściana odbija piłkę za Stół.
Leon jest rozczarowany,
mimo że Ściana i tak gra o niebo lepiej od Pani Dukat.
Przynajmniej trafia w piłkę.

Leonowi przydałby się Przyjaciel-Robot…
Tak się jednak pechowo składa,
że w tym czasie swój żywot kończy Stara Pralka,
jeszcze jedna ofiara pandemii
niezaliczona przez Ministra Zdrowia do statystyk.
A że bezrobotna od niedawna Pani Dukat
spędza z Pralką znacznie więcej czasu aniżeli z mężem,
Leon przedkłada szczęście żony nad swoje.
Przyjaciel-Robot musi poczekać.

Nowa Pralka prezentuje się efektownie.
Leon ogląda ją z czterech stron.
Byłoby pięknie,
gdyby potrafiła wyrzucać piłki z taką rotacją,
z jaką wiruje jej bęben.
Oj, z tym zagraniem miałby problemy.
Niestety, instrukcja obsługi nie wspomina o takiej opcji.

Leon postanawia poprawić podanie.
Patrzy, jak robi to mistrz świata.
Jednak w dwóch ponoć zupełnie innych rodzajach serwisu
nie dostrzega różnic.
A przecież, wbrew niesprawiedliwej opinii Pani Dukat,
nie jest głupi.
Poprawia okulary,
przysuwa krzesło bliżej monitora,
uważnie słucha chińskiego komentarza.

Wreszcie próbuje…
Chciałby podrzucić piłeczkę tak wysoko jak mistrz świata,
ale strop w garażu niski.

Czy taki serwis na pewno sprawi kłopot przeciwnikowi?
Owszem, Pani Dukat nie radzi sobie z odbiorem,
ale to żadna nowość.
Za to Ściana zupełnie nie reaguje
na dodatkowe fałszywe ruchy.

Leon jest ambitny i cierpliwy.
Ma czas.
Zanim ruszą rozgrywki,
może i Ściana pęknie…

Mariusz „Leon Dukat” Suchorowski